Interwizja

Interwizja jest szczególną formą spotkań przeznaczoną dla praktyków ustawień – osób, które zawodowo zajmują się ustawieniami, bądź są na zaawansowanym etapie przygotowań do tej pracy.

Jest przestrzenią nie tylko pracy nad tematami w obszarze własnej praktyki, daje także nam możliwość poznania się, wymiany doświadczeń i wiedzy, eksperymentowania.

Jak działa interwizja?

• Brak centralnego autorytetu: Nie ma „mistrza” czy „nauczyciela”. Każdy uczestnik jest zarówno wspierającym, jak i wspieranym. Podczas interwizji wszyscy jesteśmy obecni ze sobą, równi i wolni, szukamy inspiracji i rozwiązań dla siebie samych, więc powstrzymujemy się od doradzania, osądzania i rywalizacji.
• Podążanie za grupą i za procesem: Pracujemy z tym, co przynosi grupa – ustawieniami, dyskusjami, ćwiczeniami – tak, aby zarówno kolektywne jak i indywidualne tematy mogły się ukazać.
• Moderator: Jedna osoba dba o strukturę i etykę, ale nie narzuca rozwiązań.
• Głęboka wartościowa praca: Interwizja jest skuteczną formą pracy, nie mniej niż superwizje. Pole działa tu tak samo jak na superwizjach – brak hierarchii nie umniejsza mocy procesu.

Tematy, które zgłębiamy:

• Przypadki klientów – materiał, który przynosi klient często dotyka w nas czegoś osobistego i stawia do przyjrzenia się temu – podczas interwizji możemy z tym pracować
• Relacje z klientami i praca z grupą, ale także relacje z nauczycielami i kolegami/koleżankami po fachu
• Tematy własne, które również wpływają na jakość pracy z klientami
• Różnorakie sprawy zawodowe: blokady w obszarze rozwoju, dylematy etyczne, świadome określanie celów zawodowych, docieranie do swoich zasobów, dylematy związane z promocją swoich usług lub ich cen
• BHP ustawiacza, etyka zawodowa
• Narzędzia i techniki, synergiczne podejścia przy łączeniu ustawień z innymi metodami

Wszyscy jesteśmy partnerami w procesie odkrywania. Często okazuje się, że pojawiamy się podobnymi wyzwaniami, a procesy indywidualne stają się kolektywne.

W tym sensie nie ma na interwizji centralnej figury ani „gotowych odpowiedzi”, ale procesy są tak samo głębokie, ważne i transformujące jak te prowadzone przez nauczycieli. Działa tam to samo pole.

Interwizje działają zarówno stacjonarnie jak i online, a nawet w trybie hybrydowym.

Jedną z form przeprowadzania interwizji jest formuła kręgu zaufania. Zasady pracy w kręgu pomagają nam zachowywać postawę życzliwości, ciekawości, otwartości, szacunku i uważności na własne reakcje. I umożliwiają każdemu zabranie głosu.

Interwizje nie konkurują z superwizjami – są ich uzupełnieniem.

Promując interwizję podkreślamy, że autonomia w wyborze mentorów jest dla nas kluczowa – każdy praktyk samodzielnie wybiera, kto jest dla niego autorytetem spośród funkcjonujących dzisiaj nauczycieli i szkół. Pozostajemy w szacunku dla indywidualnych ścieżek rozwoju. Nie wynosimy na pierwszy plan jednego nurtu, nauczyciela ani „jedynie słusznej” interpretacji metody Hellingera. Superwizja u doświadczonych osób jako indywidualne wsparcie i dalsza nauka czy internalizacja metod i postaw nauczyciela jest ogromnie wartościowa.

Interwizja daje – poza możliwością pracy nad swoimi tematami – przestrzeń z kolei do wzajemnej inspiracji, integracji środowiska, dialogu i eksperymentów, rozmów o współczesnych wyzwaniach środowiska, a przede wszystkim rozwijania swojej autonomii i budzenia swojego wewnętrznego autorytetu.

Zwrócenia się w kierunku własnych zasobów i ich realizowania, jednocześnie szanując podstawy metody ustawień systemowych – tego wspólnego pnia, z którego wszyscy wyrastamy.

I w taki sposób interwizja i superwizja uzupełniają się.

Interwizje organizowane są w tym momencie w wielu miastach w Polsce, jak i online.